Οκτώβριος 2020

Δελτίο τύπου
Δεν υπάρχει αρχή χωρίς τέλος και τέλος χωρίς αρχή - ζωή χωρίς θάνατο και θάνατος που δεν προϋποθέτει ζωή –, σαν δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Κι όταν μια «νέα αρχή» έφτασε στο αναπόφευκτο, σήμανε τη πρώτη μου σύγκρουση απέναντι στο χρόνο. Τον χρόνο που ήρθε πισώπλατα, ματαιώνοντας τις αντιλήψεις και τα οράματα ενός αδίστακτα ανώριμου 20χρονου.

Ένα «νέο τέλος», ως μια μικρή δόση θανάτου κερασμένη απ' τη ζωή, μήπως την αποδεχτείς.
Να αποδεχτείς τον θάνατο και μαζί του κι αυτήν, μέχρι και το γεγονός ότι τελειώνει.
Με την προσοχή στραμμένη στο τέλος, το παρόν κυλάει ανεκμετάλλευτο,
Ζεις με τον φόβο του θανάτου και λες «δεν έχει νόημα», αλλά η ζωή έχει νόημα επειδή τελειώνει.
Κι όπως φοβάσαι τον θάνατο, φοβάσαι και τη ζωή. Φοβάσαι το άγνωστο.

Το φοβισμένο άγνωστο που χαρίζει «νέα τέλη»,
σαν πρόβες εξοικείωσης απέναντι στο αναπόφευκτο,
σε ένα παιχνίδι με δεδομένο αποτέλεσμα.